Ως προίκα νοούνταν τα χωράφια αλλά και το χρηματικό ποσό που θα έπαιρνε η νύφη για το σπιτικό της, ενώ προικιά νοούνταν τα οικοκυρικά σκεύη αλλά και τα κεντήματα και τα υφαντά αλλά και τα αγοραστά που θα συνόδευαν τη νύφη.
”Ωραία πούνι η νύφη μας , ωραία τα προικιά της” λέει το παραδοσιακό γαμήλιο τραγούδι . Την ημέρα του γάμου , με χαρά και δάκρυα συγκίνησης φόρτωναν τα προικιά παλιά σε αλογομούλαρα , αργότερα σε φορτηγά αυτοκίνητα , με τρόπο τέτοιο να φαίνονται , για να φανεί η αξιοσύνη και η νοικοκυροσύνη της νύφης. Η επιστροφή στο σπίτι του γαμπρού ήταν αξιοθέατο για τις μικρές κοινωνίες και με αργό τρόπο και καμαρώνοντας και τραγουδώντας έκαναν περιφορά στο χωριό κι επίδειξη της προίκας . Κατέληγαν στο σπίτι του γαμπρού όπου στήνονταν γλέντι . Όμορφες αναμνήσεις παλιών εποχών με άλλα ήθη και συνήθειες τότε.
Β.Γ. –
Πολιτιστικός Σύλλογος Τρανοβάλτου "Η Αναγέννηση"
