Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε τη Γέννηση του Χριστού, ο οποίος γεννήθηκε σε μία ταπεινή φάτνη, με συντροφιά τα χνώτα των ζώων, τους ποιμένες και τους αγγέλους. Από αγάπη για τον κόσμο ήλθε στη γη ως άνθρωπος ταπεινός και με άκρα ταπείνωση θυσιάσθηκε για να σώσει τον κόσμο.
Με αφορμή τη μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης, η οποία είναι η κατ’ εξοχήν γιορτή της αγάπης και της ταπείνωσης, παραθέτω, από το βιβλίο του Πάουλο Κοέλο «Ο Αλχημιστής» (σελ. 25,26), το πιο κάτω κείμενο:
«Η Παναγία, με το Βρέφος στην αγκαλιά της, αποφάσισε να κατέβει στη γη και να επισκεφθεί ένα μοναστήρι. Υπερήφανοι, όλοι οι ιερείς στάθηκαν στη σειρά και ο καθένας παρουσιαζόταν μπροστά στην Παναγία για να της αποδώσει τιμές. Ο ένας απήγγειλε ωραία ποιήματα, ο άλλος έδειξε μικρογραφίες του για τη Βίβλο, ένας τρίτος απαρίθμησε τα ονόματα όλων των αγίων. Και ούτω καθεξής, ο κάθε μοναχός με τη σειρά του τίμησε την Παναγία με το Βρέφος.
Στην τελευταία θέση της σειράς στεκόταν ένας ιερέας, ο πιο ταπεινός του μοναστηριού, ο οποίος δεν είχε μάθει ποτέ τα σοφά κείμενα της εποχής. Οι γονείς του ήταν απλοί άνθρωποι που δούλευαν σ’ ένα παλιό τσίρκο της γειτονιάς και το μόνο που του είχαν μάθει ήταν να πετάει μπάλες στον αέρα κα να κάνει μερικές ταχυδακτυλουργίες. Όταν ήρθε η σειρά του, οι άλλοι ιερείς έσπευσαν να τελειώσουν την απόδοση τιμών, γιατί ο τέως ταχυδακτυλουργός δεν είχε τίποτε σημαντικό να πει και ενδεχομένως να υποβάθμιζε την εικόνα του μοναστηριού. Στο μεταξύ, στα βάθη της καρδιάς του αισθανόταν κι εκείνος απέραντη ανάγκη να προσφέρει κάτι στον Χριστό και στην Παναγία. Ντροπαλός, αισθανόμενος το βλέμμα αποδοκιμασίας των αδελφών, έβγαλε μερικά πορτοκάλια από την τσέπη του και βάλθηκε να της τα πετά στον αέρα, κάνοντας μερικές φιγούρες, το μόνο που ήξερε. Μόνον τότε χαμογέλασε το Βρέφος κι άρχισε να χτυπά παλαμάκια στην αγκαλιά της Παναγίας. Και προς αυτόν τον ιερέα άπλωσε η Παναγία τα χέρια της και τον άφησε να κρατήσει το Βρέφος λίγη ώρα».
Από το κείμενο φαίνεται η αξία της αρετής της ταπείνωσης, η οποία είναι μια από τις σημαντικότερες αρετές του ανθρώπου. Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους με το ένα χέρι. Όταν βλέπει ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με το δύο χέρια. Από την περικοπή προκύπτει ότι η Παναγία και ο Χριστός δεν ενθουσιάσθηκαν από τις τιμές που απέδωσαν και τον πλούτο των γνώσεων που με υπερηφάνεια και επιδεικτικά απαρίθμησαν οι εμφανισθέντες ενώπιόν τους εγγράμματοι ιερείς, αλλά επιβράβευσαν τον ταπεινό, καταφρονεμένο από τους άλλους ιερείς και αγράμματο ιερέα, προς τον οποίο η Παναγία άπλωσε τα χέρια της και τον άφησε να κρατήσει λίγη ώρα το Βρέφος, το οποίο μόνο από τις φιγούρες και το πέταγμα των πορτοκαλιών στον αέρα χαμογέλασε και άρχισε να χτυπά παλαμάκια στην αγκαλιά της Μητέρας Του.-
Κωνσταντίνος Θωμά Γιαννόπουλος
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ