metamorfosi sotiros18 ΑντίγραφοΣύμφωνα με τους Ευαγγελιστές ο Κύριος, προτού εισέλθει στα Ιεροσόλυμα, λίγο πριν τη Σταύρωση, πήρε τρεις αγαπημένους Του μαθητές, τον Πέτρο,τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, κι ανέβηκαν στο όρος Θαβώρ απέναντι από τη Ναζαρέτ.

Κουρασμένοι από την ανάβαση οι μαθητές αποκοιμήθηκαν. Όταν ξύπνησαν αντίκρισαν ένα εξαίσιο θέαμα…

Το πρόσωπου του Χριστού έλαμπε! Τα ρούχα του λαμποκοπούσαν όπως το χιόνι, ακτινοβολούσαν και λάμπρυναν τα πάντα γύρω Του! Περιστοιχιζόταν και συνομιλούσε  με δύο πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης. Τον Μωυσή και τον  Ηλία. Μια φωτεινή νεφέλη τους επισκίασε και ακούστηκε η φωνή "Oύτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός". Θαμπωμένοι και τρομαγμένοι, οι μαθητές έπεσαν στη γη. Ο Χριστός τους ενθάρρυνε και τους ζήτησε να μη φανερώσουν τίποτα σε κανέναν, πριν Εκείνος αναστηθεί!

  Μέχρι τον 4ο αιώνα το γεγονός  της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος εορταζόταν σαράντα μέρες πριν τη Σταύρωση, περίπου στα μέσα Μαρτίου, ανάλογα με την Κυριακή του Πάσχα. Επειδή, όμως, ο χρόνος αυτός συμπίπτει με την πένθιμη περίοδο της Σαρακοστής, δεν  μπορούσε να εορτασθεί πανηγυρικά. Έτσι ορίστηκε η ανάμνηση του γεγονότος της Μεταμορφώσεως να γιορτάζεται στις 6 Αυγούστου κατά την ολόλαμπρη και ολόφωτη Αυγουστιάτικη περίοδο, σαράντα δηλαδή μέρες πριν τη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρου στις 14 Σεπτεμβρίου, αφού και η μέρα αυτή θεωρείται όμοια με τη Μεγάλη Παρασκευή… Και στις δύο περιπτώσεις η μεγάλη αυτή Δεσποτική γιορτή απέχει τέσσερις μήνες από τις κορυφαίες Δεσποτικές γιορτές, τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση του Κυρίου.

    Η λέξη "μεταμόρφωση"  δηλώνει την αλλαγή της μορφής. Στην εκκλησιαστική όμως γλώσσα η λέξη παίρνει άλλη διάσταση και νόημα. Ο Χριστός φανέρωσε αυτό που κρυπτόταν, αποκάλυψε τη δόξα της Θεότητας, την Θεία φύση Του με την οποία ήταν ενωμένη "ασυγχύτως, ατρέπτως,

αδιαιρέτως, αναλλοιώτως"  η ανθρώπινη φύση, σύμφωνα με τον όρο της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Ο Χριστός δεν προσέλαβε κάτι που δεν είχε ούτε μεταβλήθηκε σε κάτι που δεν ήταν, αλλά φανέρωσε αυτό που ήταν! Τέλειος Θεός, τέλειος άνθρωπος.

   Κατά τη μεταμόρφωση ο Χριστός "θεούργησε" την ανθρώπινη φύση. Έτσι οι μαθητές Του αξιώθηκαν να δουν την θεουργία της ανθρώπινης φύσης του Χριστού, ακριβώς γατί μεταμορφώθηκαν και οι ίδιοι. Η μεταμόρφωση των μαθητών αυτή ονομάστηκε από τους Πατέρες "εναλλαγή". Οι κτιστοί σωματικοί τους οφθαλμοί "αλλοιώθηκαν" από την ενέργεια του Θεού και αξιώθηκαν να δουν το άκτιστο Φως. Μόνο όσοι βρίσκονται στην κατάλληλη πνευματική κατάσταση, "οι καθαροί τη καρδία", μπορούν να δεχθούν την αποκάλυψη του Θεού και να γίνουν θεατές του ακτίστου Φωτός. Αντίθετα, οι "θαμπωμένοι" από τον απολίτιστο… πολιτισμό μας, τυφλωμένοι από τα πάθη και τις κοσμικές έγνοιες, θα εξακολουθούμε να ζούμε στα πνευματικά μας σκοτάδια, σαν να "μην έχουμε το Θεό

μας", "ψαχατέβοντας στα γκαβά" να βρούμε άλλους Θεούς και παραδείσους…

   Η Μεταμόρφωση του Θεανθρώπου υπενθυμίζει στον άνθρωπο ότι έχει τη δυνατότητα γίνει κατά Χάριν Θεός. Να αναλογιστεί τη θεία καταγωγή του και συγγένεια, να συνειδητοποιήσει την υψηλή αποστολή του και τον προορισμό του. Αρνούμενος κάθε παραμόρφωση, αλλοίωση, αλλοτρίωση, μετάλλαξη, θα ακτινοβολεί τον Θεό που έχει μέσα του, συμπαρασύροντας σε μεταμόρφωση όλη την Κτίση. Ατέλειες, σμικρότητες, αδυναμίες όμως αμαυρώνουν το "αρχέτυπον κάλλος" της εικόνας του Θεού και εγκλωβίζουν τον άνθρωπο στα γήινα, τα πρόσκαιρα.

   Για πρώτη φορά ο Κύριος παρουσιάζει στα μάτια των ανθρώπων την αληθινή ομορφιά, την οποία είχε αρχικά ο άνθρωπος ζώντας στον Παράδεισο, δηλαδή σε αρμονική συνύπαρξη με τον Θεό, το συνάνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον, και στην οποία μπορούμε να ξαναφθάσουμε… Δυστυχώς εμείς παραμένουμε μακριά από τη Μεταμόρφωση του Χριστού, παραμορφώνουμε το πρόσωπο και το έργο Του αλλά και την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο. Απομακρυνόμαστε από την πορεία προς τη θέωση και πληγώνουμε τα σώματα και τις ψυχές μας από τους βάτους και τα αγκάθια  στην πορεία για την απανθρωποίησή μας.

  Ο Οβιδιακά μεταμορφωμένος και "παράμορφωμένος" σύγχρονος άνθρωπος γοητεύεται και εγκλωβίζεται, πνίγεται όπως ο Νάρκισσος στο αποθεωμένο είδωλο του. Η ανθρώπινη επιστήμη, όταν δε νοηματοδοτείται από το φως του Θεού, γίνεται καταστροφή για την πλάση. Απτό και θλιβερό παράδειγμα ό,τι συνέβη στις 6 Αυγούστου του 1945 στη Χιροσίμα. Και ενώ η Εκκλησία υμνούσε το φως της θεότητας του Χριστού που σκορπά ειρήνη, χαρά, δυνατότητα υπέρβασης του θανάτου, στη Χιροσίμα έλαμψε το σκοτεινό φως του ανθρώπου σκορπίζοντας καταστροφή, θλίψη, πόνο, θάνατο. Το πιο τραγικό και σήμερα είναι ότι στις ανά τον κόσμο Χιροσίμες στο όνομα κάποιου Θεού η αλλοτρίωση, η παραμόρφωση, η κατάντια επιβιώνουν, αμαυρώνοντας ευτελίζοντας, ποδοπατώντας την εικόνα το Θεού, τον άνθρωπο…

  Η Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνει τι ακριβώς και ποια είναι η Εκκλησία αλλά και ποιος ο σκοπός της. Να οδηγήσει τον θαμπωμένο από τα πλούτη και τη δόξα, μεταλλαγμένο άνθρωπο στη θέωση που είναι η όραση του ακτίστου φωτός, η ένταξη στην ευχαριστιακή σύναξη. Να βιώσει ο άνθρωπος τη Βασιλεία του Θεού "εδώ και τώρα". Κραυγάζει και ικετεύει "λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το α'ί'διον". Τονίζει την ανάγκη του ανθρώπου για διαρκή άνοδο, ανέλιξη και εξέλιξη, όχι από τον πίθηκο στον άνθρωπο αλλά από τον άνθρωπο στο Θεό. Η πνευματική ζωή ως κάθαρση, φωτισμός και θέωση είναι το αντίδοτο στην ειδωλοποίηση,  στην ηθικοποίηση, την αλλοτρίωση του ευχαριστιακού φρονήματος του εκκλησιαστικού σώματος. Θωρακίζει, επίσης, την Εκκλησία από τον κίνδυνο να μεταβληθεί σε ιδεολογία, να ταυτιστεί με τον ευσεβισμό και ηθικισμό ή να μετατραπεί σε θεραπευτήριο, υποκαθιστώντας ιατρική, ψυχολογία και ψυχιατρική.                                     

  Ζώντας μέσα στην Εκκλησία, το σώμα Χριστού με κεφαλή τον ίδιο και μέλη όλους εμάς, δεν παλεύουμε ανταγωνιζόμενοι ποιος θα γίνει απλά καλύτερος άνθρωπος. Η ορθόδοξη θεολογία και η εκκλησιαστική ζωή μας καλούν να γίνουμε "κατά Χάριν θεοί". Να ακτινοβολούμε την μεταμορφωμένη από το Θαβώρειο φως ζωή μας και όχι την παραμορφωμένη από τα πάθη μας.  Ας μεταμορφωθούμε, λοιπόν, σε φωτεινούς ανθρώπους, πιστοί στη ρήση του Κυρίου "Υμείς εστέ το φως του κόσμου". "Εορτή υπέρλαμπρος, η του Δεσπότου, ήλθε. Δεύτε άπαντες επί τω όρει νοερώς προκαθαρθέντες ανέλθωμεν".

   Χρόνια πολλά, ολόλαμπρα, μεταμορφωμένα, καρποφόρα.

 Χρόνια πολλά στη Μόρφω, στη Σωτηρία και στον Σωτήρη.

metamorfosi sotiros18