Κατατρομαγμένος κι εγώ, όπως όλοι οι Έλληνες, από την άγνωστη επιδημία, πειθαρχώ στην πληθωρική διακαναλική πληροφόρηση, ότι «έφτασε το τέλος του Κόσμου».
...έχοντας μόνιμη συντροφιά για ένα 15/θήμερο ένα απλό τραπεζάκι, την καρέκλα μου και ν’ ατενίζω από το μοναδικό βορεινό παράθυρο το παντελώς «άδειο σοκάκι», του διπλανού δρόμου της γειτονιάς μου.
Στο μυαλό μου και οι σφηνωμένες σκέψεις με αναγκάζουν να διαχρονίσω αυτά τα πιεστικά συναισθήματα από την πανδημία, μπας και ξελαφρώσω λιγάκι την εσωτερικότητά μου.
Αντίκρυσα από τα τοπικά κανάλια να προβάλλουν τρομαγμένους τους συντοπίτες μας, ν’ αδειάζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ με διατροφικά προϊόντα, που να θυμίζουν εικόνες παγκοσμίου πολέμου.
Όλοι συζητούμε ακόμη κι ενδοοικογενειακά, γιατί φτάσαμε σ’ αυτόν τον πρωτόγνωρο φόβο. Τι παράξενος ιός είναι αυτός ; Γνωρίζαμε τις παλιές γρίπες, είχαμε εξοικειωθεί μ’ αυτές και τις περνούσαμε ενίοτε στο πόδι!
Πολυσυζητούμε την ταχεία κι εύκολη μεταδοτικότητα του ιού αυτού. Κάποιοι θρησκεύοντες αποδίδουν τον ιό στη σημερινή αμαρτωλότητά μας. Άλλοι, πως κάποιος παλαβός κινέζος ερευνητής, ασχολούνταν παθολογικά με τις νυχτερίδες, οι οποίες εγκαταβιώνουν στα υγρά-σκοτεινά σπήλαια της γης και κόλλησε το μικρόβιο. Μια άλλη τρίτη κατηγορία ισχυρίζεται ότι τιμωρούμαστε, για τις παρανομίες και παραβατικότητές μας από πνευματική και ηθική διάσταση!
Όλοι γνωρίζουμε, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πως ο Θεός είναι Αγάπη. Φροντίζει για την κτίση, τη φύση, το περιβάλλον, τη χλωρίδα και την πανίδα, γενικά για όλα τα δημιουργήματα, πολύ περισσότερο το αποκορύφωμά του, τον άνθρωπο. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος από παλιά και ιδιαίτερα ο σημερινός αχόρταγος κάτοικος του πλανήτη μας, που μόλυνε το περιβάλλον, τη φύση, τα νερά, τα ζώα, τα πουλιά, θεωρείται ως κύρια αιτία της ταλαιπωρίας μας.
Ο σημερινός άνθρωπος είναι αχόρταγος και πληθωρικός σε όλα. Θέλει ν’ απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα, όσα βλέπει. Για αυτό βασανίζεται και πασχίζει να τ’ αποκτήσει. Να μην στερηθεί τίποτα. Θέλγεται με το καινούριο, το νέο που κυκλοφορεί στην αγορά και τα περισσότερα απ’ αυτά είναι περιττά και άχρηστα. Ας απλοποιήσουμε όλη μας τη ζωή. Ας φρενάρουμε λίγο τις αλόγιστες επιθυμίες μας και να ευχαριστιόμαστε με τα λίγα και να μη θέλουμε τα πολλά, έστω κι όταν τα οικονομικά μας το επιτρέπουν.
Η αυτάρκεια και η απλότητα του βίου μας είναι άσκηση και αρετή και γλυκαίνει τη ζωή μας. Με την ακατάσχετη λαιμαργία μας, πληγώνουμε, διαχρονικά, την εσωτερικότητά μας, με αποτέλεσμα να δημιουργούμε προβλήματα στην ατομική και οικογενειακή ειρήνη και συνοχή!
Τα πολλά βλάπτουν, τα λίγα ζημιώνουν, το μέτρον ωφελεί. Τη ευτυχία, τη γαλήνη και την εσωτερική ειρήνη δεν δίνουν οι πολυμέριμνες και πρόχειρες απολαύσεις, αλλά η αγαλλίαση της καρδιάς μας, η απλότητα και η εγκράτεια στη ζωή μας, που είναι αρετές και ενδείξεις ατομικής σωφροσύνης. Ας υπομείνουμε με καρτερία την πρόσφατη επιδημία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή!...
Βιώνουμε όλοι μας τις υπαρξιακές κρίσεις, τις ανασφάλειες και τις φοβίες, τις αρρώστιες και τις ταραχές μας.
Το χθες… έφυγε, το αύριο… δεν το ξέρουμε, ας κοιτάξουμε το σήμερα αισιόδοξα και υπομονετικά!
Σημ.: Ο κ. Σκρέκας αρέσκεται και επιμένει στην παλιά καλλιγραφική γραφή (κλικ για μεγέθυνση)...
