Μνιὰ πιθιρὰ κάναν κιρὸ εἶχι μνιὰ καλὴ νύφ’ ἀπ’ ἀγαποῦσι ἡ φουκαργιάρου τοὺν ὕπνου. Μό ρα δὲν τοὺν χόρτινι ἡ ἰρμάδα ντὶπ ἀποὺ ντίπ. Ἔφυγνι ἡ ἄντρας τς χαραϊάτκα, κι αὐτὴν τουμπακιάζουνταν πάλι κι τοὺν ἔπιρνι ἄλλου ἕνα χουτζιούμ’ ἀπ’ τν ἄλλ’ τ’ μιριά.

Ἡ πιθιρὰ καρτιροῦσι κι καρτιροῦσι νὰ φανῆ ἡ νύφ’ ἀ κι νὰ τσακώσ’ τοῦ φουκάλ’, νὰ φουκαλίσ’ τς γκαγκαράτζις ἀπ’ τοὺν οὐβρό, κι νὰ συλλαρώσ’ τὰ ἀσυλλάρουτα ἀλλὰ ποῦ νὰ σκαπιτίσ’ ἡ νύφ’ ἀπ’ τοὺν οὐντά. Κάπουτι κι ἀλλότι ἡ πιθιρά, π’ φσοῦσι, ξιφσοῦσι κι οὐχταλιοῦνταν τόσην ὥρα, πῆρι ‘νἀπόφασ’ νὰ σκούξ’. Ἔσκουξι ἀπ’ λέτι, κι τὶ εἶπι; «Σήκου μόρ’ νύφημ’ καλή ἀπ’ τοὺ στρῶμα. Πῆγι ἡ ἥλιους γιόμα». Τοὺ στρῶμα εἶνι τοῦ κριββάτ’. Κι γιόμα εἶναι τοὺ γεῦμα, τοὺ μισμέρ’. Ἔτσιας ἀπ’ λέτι μὶ τ’ νύφ’, π’ ν’ ἄρζι ἡ ὕπνους. Ἔφτανι ἡ ἥλιους δγυὸ ἀξυάλις ἀπάν’, ντὶπ μισμέρ’ κι ὕστιρα σκώνουνταν αὐτὴν γκαβουνιστάζουντας.

Τώρα αὐτόϊας μὶ τοὖπι ἡ μάνναμ’ καρτιροῦντας ἕναν νὰ φύγουμι σὶ μνια δλιὰ κι αὐτὸς ἀργοῦσι λίγου.

Κυργιακὴ Ἁγίουν Πάντουν 14.6.2020

ἄει παπαδγι’Ἀφρουδίτ’

κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα.