ΕΥΧΕΤΑΙ ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸ νεογέννητο βρέφος τῶν χριστιανῶν γονέων εὐχὴ δυνατή, ὡς στήριγμα γιὰ τὴ ζωή του. Νὰ μορφωθῆ ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ στὴν καρδιά του. Ἔτσι ἀρχίζει νὰ ὑφαίνεται ἰσόβια πιὰ ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ στὸν ἀργαλειὸ τοῦ Σταυροῦ. Ὅλα πλέον στὴ ζωή του ἔχουν σχέσι μὲ τὸν Σταυρό.

Μέχρι καὶ τὸ τέλος του ποὺ ἀκουμποῦν στὰ χέρια του ἢ στὰ χείλη του ἕναν Σταυρό, ὡς ἐπισφράγισι τῆς ἐπίγειας ζωῆς του.

ΓΙΑ τὸν Σταυρὸ λέει σὲ μιὰ ἐπιστολή του ὁ ὅσιος Νεῖλος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. «Εἶναι πολὺ ὠφέλιμο τὸ νὰ προσευχώμαστε σταυροειδῶς. Ἔτσι εὐλογούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅπως κι ἐμεῖς εὐλογοῦμε ἄλλους. Ὁ θεσπέσιος Μωϋσῆς, ὅταν ἐγκαινίαζε τὴν Σκηνή, καὶ ἐνθρόνιζε ὡς ἱερέα τὸν ἀδελφό του, σήκωσε πρὸς τὸν οὐρανὸ τὰ χέρια του σὲ σχῆμα Σταυροῦ καὶ εὐλόγησε τὸν λαό (Ἔξοδος 39,43). Ὅμως ἐνῶ εἴπαμε αὐτά, δὲν πρέπει νὰ διαγράψουμε τὴν εὐσεβῆ καὶ εὐπρεπῆ στάσι τῆς γονυκλισίας. Διότι καὶ ὁ προφήτης Δανιὴλ κατὰ τὴν Γ’ καὶ Στ’ καὶ Θ’ ὥρα γονάτιζε καὶ παρακαλοῦσε τὸν Θεό».

Ἐπιστολὴ Α’ 87^η MignePG 79,121A.

9.11.2018 ἁγίου Νεκταρίου

ἀρ.νι.μα.