Ἐγραψάμι τς προυάλλις ὅσα μ’εἶπι ἡ μάνναμ’ γιὰ τοὺν παπποῦ τοὺν Ζούλφιου. Ἔκανα κιἀντιπαραβουλὴ μὶ ὅσα ἔγραψι ἡ θκόζμας ἡ Δάσκαλους. Ἡ μάνναμ’ ἤξιρνι κι λιπτουμέριις, ἀφοῦ πάηνι ἡ θχειάκου ἡ Μαρία ἡ Ντραγατουβασίληνα στ’ μπάμπου τ’Στέργηνα κι ἴλιγαν τὰ πάθχια τις.
Τ’ μπάμπου τ’Στέργηνα ‘νεἶχαν πιθάν’ προυτύτιρα 5-6 πιδγιὰ μὶ τ’ γρίπ’ τοὺ 1917. Ἔτσιας ἤξιρνι καλὰ ἀποὺ πόν’ τς μάννας.
Τηλιφουνῶ ξανὰ τ’μάνναμ’ μὶ τοὺ τηλέφουνου κι τ’λέου, «ἀ ρα μάννα, δὲ μεἶπις ὅτ’ τοὺν ἴλιγαν κι Ντραγατουβασίλ’ μά, τοὺν παπποῦ τοὺν Ζούλφιου». «Ναί, ρὰ πιδίμ’, μὶ λιέει. Τοὺν ἴλιγαν κι Ντραγατουβασίλ’. Στοὺν κιρὸ ἀπ’ ἔφταναν τὰ σταφύλια στ’ ἀμπέλια μας κι τὰ δέντρα, ἔβαναν ὅλ’ οἱ χουργιανοὶ γιὰ δγυὸ μῆνις κι ἄλλουν ντραγάτ’. Αὐτὸς πληρώνουνταν μὶ τοὺ κουμμάτ’, πόσα δέντρα εἶχαν. Ἔβαναν ντραγάτ’, ἀμπουτὶ κατέβηναν οἱ τζιουμπαναραὶ ἀ κι γιόμπζαν τς ντραγατσίκις τς μὶ σταφύλια κι μπίδγια κι ὅ,τ' προυλάβισκναν. Γιατιαὐτὸ κι ἔβαναν κι ἄλλουν ντραγάτ’. Αὐτὸς εἶχι στέκ’ ἀπάν’ στ’ γκουρτσιὰ ὄξου ἀπ’ τ’ Κουτουλουκότσιου τ’ἀμπέλ’. Ἰκεῖ ἦταν καλὸ καραούλ. Ἴγλιπνι ἴσια στοὺ χουργιό, κι διξιὰ κα’ τοὺ Κουκινόϊ, κι ζιρβὰ κα’ τς καστανιὲς κι τς καρυές. Σιαὐτὴν τ’γκουρτσιὰ ἀπάν’ εἶχαν φκιάσ’ κι ἕνα κριββάτ’. Ἔρχναν κι μνιὰ παλιουτσέργα. Σὰ νὰ κοιμοῦνταν τάχα ἰκεῖ ἡ ντραγάτς. Ἀλλὰ πχιὸ πολὺ ἦταν γιὰ χούϊαγμα. Νὰ παρατουρνοῦν οἱ τζιουμπάνδεις κι τὰ παιδγιὰ π’ τρουϋρνοῦσαν σὰν τς καρακάξις, ἅμα ἔφταναν τὰ ἔρμα τὰ φροῦτα. Κι πχοιὸς νὰ προυτουπάρ’;
Ἡ ἀνέχεια, μάνναμ’ τἄφκιανι ὅλα αὐτάϊας. Ἂς πααίν’ κι τώρα νὰ πάρν’ κουρόμπλα κι κάστανα. Ἀλλὰ τώρα δὲν ἔχουμι ναὶ καστανιὲς ναὶ καρυές ναὶ ἀμπέλια ναὶ καντίπουτας κι ναὶ πιδγιὰ τοὺ κυριώτιρου. Ἀφοῦ τἄφκιασι ὅλα ἴσιουμα ἡ ἔρμους ἡ πουλιτισμένους ἡ ἀναδασμός. Τὶ ὄμουρφου στιφάν’ ἦταν ἀντίκρυτα ἀπ’ τοὺ χουργιὸ τὰ παλιὰ τ’ἀμπέλια μας! Τὶ τς ἔβλαβι νὰ τἄφναν ὅλ’αὐτάϊας; Φαντάσ’ ἰτότις νὰ πααίν’ στοὺ ἀγρουνουμικὸ δικαστήριου ἀμπουτὶ πῆγαν κι ἔκλιψαν σταφύλια! Ἡ ντραγάτς ἅμα ἔπχιανι πιδγιὰ νὰ κλέβν τἄπιρνι τς λουρίδις ἀπ’ τὰ παντιλόνια, ἢ τὰ ξιβράκουνι κι τὰ πάηνι σν ἀστυνουμία. Ἀ ρα γένουνταν παλιὰ πουλλὰ τέτχοια τρανὰ σακατλίκια στοὺ χουργιό. Ποῦ νὰ τὰ πῆς σήμιρα αὐτάϊας στὰ πδγιὰ μὶ τοὺ κινητὸ στοὺ χέρ’ κι καντίπουτας ἄλλου.
Ἄει πάλι αὐτάϊας γιὰ τς παλιοὶ τς ντραγαταραί μας. Θιὸς σχουρέσ’ τς ὅλ’, μάνναμ’».
παπαδγιὰἈφρουδίτ’
Παρασκιουβὴ 30.8.2019 σὰ σήμιραἔθαψάμι κι τοὺν παπαΝικόλα τοὺ 1987 κι ἔφκιασι ν’κηδείατ’ ἡ Δισπότς ἡ Διουνύης.
ἀρ.νι.μα.