Η Παράκληση προς την Παναγία στην Κοίμηση της Θεοτόκου Μικροβάλτου

kthe15 1 1kthe15 2 1

Στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μικρόβαλτο θα τελείται καθημερινά η ακολουθία της Παράκλησης από 2-14 Αυγούστου, σύμφωνα με την ενημέρωση που έκανε ο π. Χαράλαμπος την Κυριακή 2 Αυγούστου 2015.

Στην Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου ολοκληρώθηκε το νέο ξυλόγλυπτο τέμπλο, που μαζί με τα μαρμάρινο τέμπλο του εκεί παρακκλησίου του Αγίου Νικάνορα, αποτελούν ένα κόσμημα, για το οποίο ο π. Χαράλαμπος έχει κάθε λόγο να εκφράζει την ικανοποίησή του...

Στην Κοίμηση της Θεοτόκου επίσης, θα τελεστεί -όπως κάθε χρόνο- και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Δεκαπενταύγουστου.

kthe15 3kthe15 4kthe15 5

kthe15 6kthe15 7

mikrovalto.gr

Μέγας Παρακλητικός Κανόνας

Η "Μεγάλη Παράκληση" ή "Μέγας Παρακλητικός Κανόνας" είναι ένα εκπληκτικό μουσικό & ποιητικό έργο που έγραψε το 13ο αιώνα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις.

Το έγραψε την εποχή που η Κωνσταντινούπολη ήταν υπόδουλη στους σταυροφόρους, γι' αυτό η έδρα του αυτοκράτορα ήταν στη Νίκαια της Μικράς Ασίας (στην πραγματικότητα υπήρχαν διάφορα ανεξάρτητα βασίλεια Βυζαντινών, που το βασίλειο της Νίκαιας ήταν το πιο σημαντικό, που τελικά πήρε και πίσω την Πόλη απ' τους σταυροφόρους το 1261).

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί διαβάζουμε τη "Μεγάλη Παράκληση"  ως προσευχή προς την Παναγία, κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο (1-14 Αυγούστου, δηλ. μέχρι τη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, που είναι 15 Αυγούστου).

Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ

 Ες τo νομα το Πατρός, το Υο κα τογίου Πνεύματος. μήν.

Ψαλμς 142

Κ

ύριε εσάκουσον τς προσευχς μου νώτισαι τν δέησίν μου ν τληθεί σου εσάκουσόν μου ν τ δικαιοσύν σου κα μ εσέλθς ες κρίσιν μετ το δούλου σοτι ο δικαιωθήσεται νώπιον σο πς ζν.τι κατεδίωξεν χθρς τν ψυχήν μου ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου κάθισεν μν σκοτεινος ς νεκρος αἰῶνος κακηδίασεν π' μ τ πνεμά μου ν μοταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων καμελέτησα ν πσι τος ργοις σου ν ποιήμασιν τν χειρν σου μελέτων. Διεπέτασα τάς χεράς μου πρς σ ψυχή μου ς γνυδρος σοί.  Ταχ εσάκουσόν μου Κύριε ξέλιπεν τ πνεμά μου μποστρέψς τ πρόσωπόν σου π' μο καμοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστν ποίησόν μοι τ πρω τλεός σου τι π σολπισα. Γνώρισόν μοι Κύριε δν ν πορεύσομαι τι πρς σρα τν ψυχήν μου. ξελο μκ τν χθρν μου Κύριε τι πρς σ κατέφυγον δίδαξον μ το ποιεν τ θέλημά σου τι σ ε Θεός μου. Τ πνεμά σου τγαθν δηγήσει μν γ εθεί. νεκεν τονόματός σου Κύριε ζήσεις μν τ δικαιοσύν σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου καν τλέει σου ξολεθρεύσεις τος χθρούς μου καπολες πάντας τος θλίβοντας τν ψυχήν μου τι δολος σο εμι .

Θες Κύριος, καπέφανεν μν, ελογημένος

ρχόμενοςν νόματι Κυρίου( 4 φορές).

χος δ'. ψωθες ν τ Σταυρ.

Τ

Θεοτόκω κτενς νν προσδράμωμεν, μαρτωλο κα ταπεινοί, κα προσπέσωμεν ν μετανοί, κράζοντες κ βάθους ψυχς, Δέσποινα, βοήθησον φ' μν σπλαγχνισθεσα, σπεσον, πολλύμεθα π πλήθους πταισμάτων, μποστρέψς σος δούλους κενούς, σ γρ κα μόνην λπίδα κεκτήμεθα.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

Ο

σιωπήσωμεν πότε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεν ονάξιοι εμ γρ σ προΐστασο πρεσβεύουσα, τς μς ρρύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τς δ διεφύλαξεν ως νν λευθέρους; Οκ ποστμεν, Δέσποινα, κ σο, σος γρ δούλους σζεις εί, κ παντοίων δεινν.

Ψαλμς 50

Ε λέησον μ Θες κατ τ μέγα λεός σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τνόμημά μου. π πλεον πλνον μπ τς νομίας μου καπ τς μαρτίας μου καθάρισον μέ. τι τν νομίαν μου γ γινώσκω καμαρτία μου νώπιόν μού στιν δι παντός. Σο μόνμαρτον κα τ πονηρν νώπιόν σου ποίησα πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου κα νικήσς ν τ κρίνεσθαι σέ. δο γρ ν νομίαις συνελήμφθην καν μαρτίαις κίσσησε μ μήτηρ μου. δο γρ λήθειαν γάπησας τδηλα κα τ κρύφια τς σοφίας σου δήλωσάς μοι. αντιες μσσώπω κα καθαρισθήσομαι πλυνες μ καπρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μγαλλίασιν κα εφροσύνην γαλλιάσονται στ τεταπεινωμένα. πόστρεψον τ πρόσωπόν σου π τν μαρτιν μου κα πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαρν κτίσον ν μο Θες κα πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μπορρίψης μπ το προσώπου σου κα τ πνεμα τγιον σο μντανέλης π' μο. πόδος μοι τν γαλλίασιν το σωτηρίου σο κα πνεύματι γεμονικ στήριξον μ .Διδάξω νόμους τάς δούς σου κασεβες π σπιστρέψουσιν. υσα μξ αμάτων Θες Θες τς σωτηρίας μου γαλλιάσεται γλσσά μου τν δικαιοσύνην σου. Κύριε τ χείλη μου νοίξεις κα τ στόμα μου ναγγελε τν ανεσίν σου. τι εθέλησας θυσίαν δωκα ν λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε πνεμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην κα τεταπεινωμένην Θες οκ ξουθενώσει. γάθυνον κύριε ν τ εδοκί σου τν Σιων κα οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλημ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ναφορν καλοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

χος πλ. δ'  δ α΄.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Πολλος συνεχόμενος πειρασμος, πρς σ καταφεύγω, σωτηρίαν πιζητών, Μτερ το Λόγου κα Παρθένε, τν δυσχερν κα δεινν μ διάσωσον.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Παθν μ ταράττουσι προσβολαί, πολλς θυμίας, μπιπλώσαί μου τν ψυχήν, ερήνευσον, Κόρη, τ γαλήν, τ το Υο κα Θεο σου, Πανάμωμε.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Σωτήρα τεκούσαν σ κα Θεόν, δυσωπώ, Παρθένε, λυτρωθήναι μ τν δεινν, σο γρ νν προσφεύγων νατείνω, κα τν ψυχν κα τν διάνοιαν.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

Νοσοντα τ σμα κα τν ψυχήν, πισκοπς θείας, κα προνοίας τς παρ σο, ξίωσον, μόνη Θεομτορ, ς γαθγαθο τε λοχεύτρια.

Ωδ γ'.  Ερμς.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Προστασίαν κα σκέπην, ζως μς τίθημι, Σέ, Θεογενντορ, Παρθένε, σ μ κυβέρνησον, πρς τν λιμένα σου, τν γαθν ατία, τν πιστν τ στήριγμα, μόνη πανύμνητε.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

κετεύω, Παρθένε, τν ψυχικν τάραχον, κα τς θυμίας τν ζάλην, διασκεδάσαι μου, σ γάρ, Θεόνυμφε, τν ρχηγν τς γαλήνης, τν Χριστν κύησας, μόνη πανάχραντε.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Εεργέτην τεκούσα, τν τν καλν ατιον, τς εεργεσίας τν πλοτον, πσιν νάβλυσον, πάντα γρ δύνασαι, ς δυνατν ν σχϊ, τν Χριστν κυήσασα, Θεομακάριστε.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

Χαλεπας ρρωστίαις, κα νοσερος πάθεσιν, ξεταζομένω, Παρθένε, σ μοι βοήθησον, τν αμάτων γάρ, νελλιπ σ γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τν δαπάνητον.

Διάσωσον, π κινδύνων, τος δούλους σο, Θεοτόκε, τι πάντες μετ Θεόν, ες σ καταφεύγομεν, ς ρρηκτον τεχος κα προστασίαν.

πίβλεψον, ν εμενεί, πανύμνητε Θεοτόκε, π τν μν χαλεπν το σώματος κάκωσιν, καασαι τς ψυχς μου τλγος.

Κάθισμα  χος β.'

Τν ζητν.

Πρεσβεία θερμή, κα τεχος προσμάχητον, λέους πηγή, το κόσμου καταφύγιον, κτενς βομέν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, κακ κινδύνων λύτρωσαι μς, μόνη ταχέως προστατεύουσα.

δ δ'.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Τν παθν μου τν τάραχον, τν κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, κα τν κλύδωνα κατεύνασον, τν μν πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Εσπλαγχνίας τν βυσσον, πικαλουμέν τς σς παρασχού μοι, τν εσπλαγχνον κυήσασα, κα Σωτηρ πάντων, τν μνούντων σέ.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

πολαύοντες, Πάναγνε, τν σν δωρημάτων εχαριστήριον, ναμέλπομεν φύμνιον, ο γινώσκοντες σ Θεομήτορα.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

Ολπίδα κα στήριγμα, κα τς σωτηρίας τεχος κράδαντον, κεκτημένοι σέ, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης, κλυτρούμεθα.

δ ε΄.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

μπλησον, γνή, εφροσύνης τν καρδίαν μου, τν σν κήρατον διδοσα χαράν, τς εφροσύνης, γεννήσασα τν ατιον.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Λύτρωσαι μς, κ κινδύνων, Θεοτόκε γνή, αωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, κα τν ερήνην, τν πάντα νον περέχουσαν.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Λσον τν χλύν, τν πταισμάτων μου, Θεόνυμφε, τ φωτισμ τς σς λαμπρότητος, φς τεκούσα, τ θεον κα προαιώνιον.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

ασαι γνή, τν παθν μου τν σθένειαν, πισκοπς σοξιώσασα, κα τν γείαν, τ πρεσβεί σου παρασχού μοι.

δ ς'.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Θανάτου κα τς φθορς ς σωσεν, αυτν κδεδωκς τ θανάτ, τν τ φθορ κα θανάτ μου φύσιν, κατασχεθείσαν, Παρθένε, δυσώπησον, τν Κύριον σο κα Υόν, τς χθρν κακουργίας μύσασθαι.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Προστάτιν σ τς ζως πίσταμαι, κα φρουρν σφαλεστάτην, Παρθένε, τν πειρασμν διαλύουσαν χλον, καπηρείας δαιμόνων λαύνουσαν, κα δέομαι διαπαντός, κ φθορς τν παθν μου υσθήναι μέ.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

ς τεχος καταφυγς κεκτήμεθα, κα ψυχν σ παντελ σωτηρίαν, κα πλατυσμν ν τας θλίψεσι, Κόρη, κα τ φωτί σου εγαλλόμεθα. Δέσποινα, κα νν μς, τν παθν κα κινδύνων διάσωσον.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν

ν κλίν νν σθενν κατάκειμαι, κα οκ στιν ασις τ σαρκί μου, λλ' Θεν κα Σωτηρ το κόσμου, κα τν λυτρα τν νόσων κυήσασα, σο δέομαι τς γαθς, κ φθορς νοσημάτων νάστησον.

Διάσωσον, π κινδύνων, τος δούλους σο, Θεοτόκε, τι πάντες μετ Θεόν, ες σ καταφεύγομεν, ς ρρηκτον τεχος κα προστασίαν.

χραντε, δι λόγου τν Λόγον νερμηνεύτως, π' σχάτων τν μερν τεκούσα, δυσώπησον, ς χουσα μητρικν παρρησίαν.

Κοντάκιον χος β'.

Προστασία τν Χριστιανν καταίσχυντε, μεσιτεία πρς τν Ποιητν μετάθετε, Μ παρίδς μαρτωλν δεήσεων φωνάς, λλ πρόφθασον, ς γαθή, ες τν βοήθειαν μν, τν πιστς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον ες πρεσβείαν, κα σπεσον ες κεσίαν, προστατεύουσα εί, Θεοτόκε, τν τιμώντων σέ.

Προκείμενον

Μνησθήσομαι τονόματός σου ν πάσ γενε κα γενεά(δίς).

Στίχ.κουσον, θυγάτερ, καδέ, κα κλνον τ ος σου, καπιλαθο το λαο σου, κα το οκου το πατρός σου, καπιθυμήσει Βασιλες το κάλλους σου.

Τονόματός σου ν πάσ γενε κα γενε μνησθήσομαι.

κ το κατ Λουκν γίου Εαγγελίου, τνάγνωσμα.

ναστσα δ Μαριμ ν τας μέραις ταύταις πορεύθη ες τν ρεινν μετ σπουδς, ες πόλιν ούδα, κα εσλθεν ες τν οκον Ζαχαρίου, κασπάσατο τν λισάβετ, καγένετο ς κουσεν λισάβετ τν σπασμν τς Μαρίας, σκίρτησε τ βρέφος ν τ κοιλί ατς, καπλήσθη Πνεύματος  γίου λισάβετ, κανεφώνησε φων μεγάλη, κα επεν, Ελογημένη σν γυναιξ, κα ελογημένος καρπς τς κοιλίας σου, κα πόθεν μοι τοτο, να λθ μήτηρ το Κυρίου μου πρς μέ; δο γάρ, ς γένετο φων τοσπασμο σου ες ττά μου, σκίρτησεν ν γαλλιάσει τ βρέφος ν τ κοιλί μου, κα μακαρία πιστεύσασα, τι  σται τελείωσις τος λελαλημένοις ατ παρ Κυρίου. Κα επε Μαριάμ, Μεγαλύνει ψυχή μου τν Κύριον, καγαλλίασε τ πνεμά μου π τ Θε τ σωτρί μου, τι πέβλεψεν π τν ταπείνωσιν τς δούλης ατο. δο γάρ, π το νυν μακαριοσι μ πσαι α γενεαί. τι ποίησέ μοι μεγαλεία δυνατός, καγιον τ τνομα ατο. μεινε δ Μαριμ σν ατσε μνας τρες, καπέστρεψεν ες τν οκον ατς.

χος β' .Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύμα.

 Πάτερ, Λόγε, Πνεμα, Τρις ν Μονάδι, ξάλειψον τ πλήθη, τν μν γκλημάτων.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν

                                                             Τας τς Θεοτόκου, πρεσβείαις, λέημον, ξάλειψον τ πλήθη, τν μν γκλημάτων.

λέησον μέ, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου, κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τνόμημά μου.

χος πλ. β'

λην ποθέμενοι.

Μ καταπιστεύσης μέ, νθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, λλ δέξαι δέησιν, τοκέτου σου, θλψις γρ χει μέ, φέρειν ο δύναμαι, τν δαιμόνων τ τοξεύματα, σκέπην ο κέκτημαι, οδέ που προσφύγω θλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, κα παραμυθίαν οκ χω πλν σο, Δέσποινα το κόσμου, λπς κα προστασία τν πιστν, μή μου παρίδς τν δέησιν, τ συμφέρον ποίησον.

Οδες προστρέχων π σοί, κατησχυμένος π σοκπορεύεται, γν Παρθένε Θεοτόκε, λλ' ατεται τν χάριν, κα λαμβάνει τ δώρημα, πρς τ συμφέρον τς ατήσεως.

Μεταβολ τν θλιβομ ένων, παλλαγ τν σθενούντων πάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σζε πόλιν κα λαόν, τν πολεμουμένων ερήνη, τν χειμαζομένων γαλήνη, μόνη προστασία τν πιστν.

δ ζ'.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Τν μν σωτηρίαν, ς θέλησας Στερ, οκονομήσασθαι, ν μήτρ τς Παρθένου, κατ κησας τ κόσμ, ν προστάτιν νέδειξας, τν Πατέρων μν Θεός, ελογητς ε.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Θελητν τολέους, ν γέννησας, Μτερ γν δυσώπησον, υσθήναι τν πταισμάτων, ψυχς τε μολυσμάτων, τος ν πίστει κραυγάζοντας, τν Πατέρων μν Θεός, ελογητς ε.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Θησαυρν σωτηρίας, κα πηγν φθαρσίας, τν σκυήσασαν, κα πύργον σφαλείας, κα θύραν μετανοίας, τος κραυγάζουσιν δειξας, τν Πατέρων μν Θεός, ελογητς ε.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν

Σωμάτων μαλακίας, κα ψυχν ρρωστίας, Θεογεννήτρια, τν πόθ προσιόντων, τ σκέπσου τ θεί, θεραπεύειν ξίωσον, τν Σωτηρ Χριστόν, μν ποτεκούσα.

δ η΄.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Τος βοηθείας τς παρ σο δεομένους, μ παρίδς Παρθένε, μνούντας, καπερυψούντας σέ, Κόρη, ες αἰῶνας.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Τν αμάτων τ δαψιλές, πιχέεις τος πιστς μνούσι σ Παρθένε, καπερυψούσι τν φραστον σο τόκον.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Τάς σθενείας μου τς ψυχς ατρεύεις, κα σαρκς τάς δύνας, Παρθένε, να σ δοξάζω τν Κεχαριτωμένην.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν

Τν πειρασμν σ τάς προσβολς κδιώκεις, κα παθν τάς φόδους Παρθένε, θεν σμνομεν ες πάντας τος αἰῶνας.

δ θ'.

Κυρίως Θεοτόκον, σμολογομεν, ο δι σο σεσωσμένοι, Παρθένε γνή, σν σωμάτων χορείαις, σ μεγαλύνοντες.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

οήν μου τν δακρύων, μποποιήσς, τν παντς κ προσώπου πν δάκρυον, φηρηκότα Παρθένε, Χριστν κυήσασα.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Χαράς μου τν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, τς χαρς δεξαμένη τ πλήρωμα, τς μαρτίας τν λύπην, ξαφανίσασα.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.

Λιμν κα προστασία, τν σοι προσφευγόντων, γενο Παρθένε, κα τεχος κράδαντον, καταφυγή τε κα σκέπη, καγαλλίαμα.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Φωτός σου τας κτσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τ ζοφερν τς γνοίας διώκουσα, τος εσεβς Θεοτόκον, σ καταγγέλλοντας.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν

Κακώσεως ν τόπ, τ τς σθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, ξ ρρωστίας ες ώσιν, μετασκευάζουσα.

Μεγαλυνάρια

ξιόν στιν ς ληθς, μακαρίζειν σ τν Θεοτόκον, τν ειμακάριστον κα παναμώμητον, κα Μητέρα το Θεομν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ, κανδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεν Λόγον τεκούσαν, τν ντως Θεοτόκον, σ μεγαλύνομεν.

Τν ψηλοτέραν τν ορανν, κα καθαρωτέραν λαμπηδόνων λιακν, τν λυτρωσαμένην μς κ τς κατάρας, τν Δέσποιναν το κόσμου, μνοις τιμήσωμεν.

π τν πολλν μου μαρτιν, σθενε τ σμα, σθενε μου κα ψυχή, πρς σ καταφεύγω τν Κεχαριτωμένην, λπς πηλπισμένων, σ μοι βοήθησον.

Δέσποινα κα μήτηρ το Λυτρωτο, δέξαι παρακλήσεις, ναξίων σν κετν, να μεσιτεύσης πρς τν κ σο τεχθέντα. Δέσποινα, το κόσμου γενο μεσίτρια.

Ψάλλομεν προθύμως σοι τν δήν, νν τ πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετ το Προδρόμου, κα πάντων τν γίων, δυσώπει, Θεοτόκε, το οκτειρήσαι μς.

λαλα τ χείλη τν σεβν, τν μ προσκυνούντων, τν εκόνα σου τν σεπτήν, τν στορηθείσαν, π τοποστόλου, Λουκερωτάτου, τν δηγήτριαν.

Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ογιοι Πάντες, μετ τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, ες τ σωθναι μάς.

γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος, λέησον μς (κ γ')

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι. Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

           Παναγία Τριάς, λέησον μς. Κύριε, λάσθητι τας μαρτίαις μν,Δέσποτα, συγχώρησον τάς νομίας μν. γιε, πίσκεψαι καασαι τάς σθενείας μν, νεκεν τονόματός σου.

Κύριε, λέησον, Κύριε, λέησον, Κύριε, λέησον.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι. Και νν καε κα ες τος αἰῶνας

τν αώνων.μήν.

Π

άτερ μν ν τος ορανος, γιασθήτω τνομά σου, λθέτω βασιλεά σου, γενηθήτω τ θέλημά σου, ς ν οραν, καπ τς γς. Τν ρτον μν τν πιούσιον δς μν σήμερον, καφες μν τφειλήματα μν, ς καμες φίεμεν τος φειλέταις μν, κα μ εσενέγκης μς ες πειρασμόν, λλυσαμς π το πονηρο.

χος πλ. β'

λέησον μς, Κύριε, λέησον μς, πάσης γρ πολογίας ποροντες, ταύτην σο τν κεσίαν, ς Δεσπότ, ομαρτωλο προσφέρομεν, λεσον μς.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ καγί Πνεύματι.

Κύριε, λέησον μς, π σο γρ πεποίθαμεν, μργισθς μν σφοδρά, μηδ μνησθς τν νομιν μν, λλ' πίβλεψον κα νν, ς εσπλαγχνος, κα λύτρωσαι μς κ τν χθρν μν, σ γρ ε Θες μν, καμες λαός σου, πάντες ργα χειρν σου, κα τνομά σου πικεκλήμεθα.

Και νν καε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.μήν.

Τς εσπλαγχνίας τν πύλην νοιξον μν, ελογημένη Θεοτόκε, λπίζοντες ες σέ, μστοχήσωμεν, υσθείημεν δι σο τν περιστάσεων, σ γρ ε σωτρηρία το γένους τν χριστιανν.

χος β'.

τε κ το ξύλου.

Πάντων προστατεύεις, γαθή, τν καταφευγόντων ν πίστει τ κραται σο χειρί, λλην γρ οκ χομεν μαρτωλο πρς Θεόν, ν κινδύνοις κα θλίψεσιν, ε μεσιτείαν, ο κατακαμπτόμενοι π πταισμάτων πολλν, Μτερ το Θεο τοψίστου, θεν σοι προσπίπτομεν, υσα πάσης περιστάσεως τος δούλους σο.

μοιον.

Πάντων θλιβομένων χαρά, καδικουμένων προστάτις, κα πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, κα βακτηρία τυφλν, σθενούντων πίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καντίληψις, καρφανν βοηθός, Μτερ το Θεο τοψίστου, σπάρχεις, χραντε, σπεσον, δυσωπομεν, ύσασθαι τος δούλους σο.

χος πλ. δ'.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τν δούλων σο, κα λύτρωσαι μς, π πάσης νάγκης κα θλίψεως.

χος β'.

Τν πσαν λπίδα μου ες σνατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξον μπ τν σκέπην σου.

Κατ τν περίοδον το 15 Αγούστου εθισται να ψάλλωνται, ντ τν νωτέρω Θεοτοκίων, τπόμενα ξαποστειλάρια.

χος γ'.

ορανν τος στροις.

πόστολοι κ περάτων, συναθροισθέντες νθάδε, Γεθσημαν τ χωρί, κηδεύσατέ μου τ σμα, κα σύ, Υἱὲ κα Θεέ μου, παράλαβέ μου τ πνεμα.

 γλυκασμς τν γγέλων, τν θλιβομένων χαρά, χριστιανν προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, ντιλαβο μου καυσαί, τν αωνίων βασάνων.

Κα σ μεσίτριαν χω, πρς τν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου λέγξ τάς πράξεις, νώπιον τν γγέλων, παρακαλ σέ, Παρθένε, βοήθησόν μοι ν τάχει.

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, κα δωδεκάτειχε πόλις, λιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα το Βασιλέως, κατανόητον θαμα, πς γαλουχες τν Δεσπότην;

Δι' εχν τν γίων Πατέρων μν Κύριε ησο Χριστ Θες λέησον κα σσον μάς.μήν.